کاکل زری

به نام خدای عزیزم سلام عزیز دردونه من دوباره وارد دنیای دیگه ای شدی دلبندم  ایستادن   قدم برداشتن  راه رفتن  مبارک مون باشه گلم  نمیدونی با هر قدم تو من چه حالی میشم ان شا الله همیشه در راه راست قدم برداری پسرکم اوایل ماه یازده بودی که تو مییستادی ولی ترس داشتی برای قدم برداشتن و در کنار ترس ذوق راه رفتن هم داشتی دست هایت را که میگرفتم انگار دنیارو بهت داده بودن برق چشمانت معلوم بود که چه قدر دوست داری بروی  کم کم دو قدم برداشتی روز به روز شاهد پیشرفتت بودیم تو ذوق میکردی از راه رفتن و ما سر کیف از ذوق تو و این روز ها دیگر با دنیای چهار دست و پا کامل خداحفظی کرده ای بلند میشوی و خودت راه میروی ...